1. ادراک یعنی همه چیز. ادراک با حقیقت متفاوته. ادراک اون چیزیه که وارد مغزت میشه. اگر حالت خوب باشه، همه چیز رو مثبت میبینی. اگر حالت بد باشه همه چیز رو بد میبینی. همه چیز به ادراک بستگی داره.
بنابراین، اگر درکت رو از مسائل اطرافت تغییر بدی، همه چیز تغییر می کنه. چون همه چیز در درون تو میگذره. ما همه تنهاییم، و تنها کسی که به ما توجه می کنه خداست.
2. رفتار فرد در تعامل با دیگران، خیلی تاثیر داره. اگر تصمیم بگیری که زندگی از جلوی چشمات مثل یک فیلم بگذره، بنابراین منتظر باش که هر چیزی اتفاق بیافته. اما اگر از حالت منفعل دربیای، میتونی تغییر بدی. میتونی خودت رو به یه چیز دیگه تبدیل کنی.
3. تنهایی و تنها بودن، نعمته. زمانی بود که تماما از تنهایی فرار می کردم. تنهایی خطرناک بود.
اما بعدا فهمیدم که تنها بودن، انسان رو خلاق می کنه. باعث میشه خودمون رو بهتر بشناسیم. روی خودمون تمرکز کنیم.
وقتی تنها نیستم، خودم نیستم، و این خیلی دردناکه.
تنهایی این فرصت رو به تو میده تا خودت رو دوباره پیدا کنی، تا بتونی دوباره در تعامل با افراد خودت باشی.
4. مهم نیست که چقدر دانش داری یا دانسته یا هر چی میخوای اسمشو بذار، اما بدون واقعا هیچی نمیدونی. ما معمولا در مورد مسائل و مباحثی صحبت می کنیم، یا معمولا چیزهایی رو میخونیم که دیگران گفتن یا نوشتن یا تعریف کردن. اما حقیقت اینه که هیچ چیز 100 درصد درست نیست. اون چیزی که به ما گفته میشه واقعا دانش نیست. اون چیزی که ما توی کتاب اقتصاد خرد و اقتصاد کلان می خونیم، 100 درصد درست نیست. فقط یه ادراکه. ممکنه که واقعا کاربردی باشه، ممکنه که واقعا کار بکنه و ما بتونیم از اونا استفاده کنیم، اما واقعا همینه 100 درصد؟
بنابراین هیچ وقت خیلی جدی نگیر.
5. همیشه یه دردسر یا یه گرفتار منتظرته. مخصوصا اطرافیانت برات گرفتاری ایجاد می کنن. دردسرهای اطرافیان تمومی نداره. بنابراین زیاد ناراحت نباش که چه اتفاقی افتاده یا قراره بیافته. سعی کن بهترین پاسخ رو به اتفاقات اطرافت بدی. اگر گرفتاری برات ایجاد شد که از کنترل تو خارجه، سعی کن باهاش کنار بیای تا بگذره، چون واقعا گاهی وقتها هیچ راه حلی وجود نداره.
6. هیچ وقت، هیچ چیز رو خیلی جدی نگیر. در همه مواقع. اگر جدی گرفتی، فقط اصطکاک بیخودی ایجاد میشه. ناراحتی بیخود، بی دلیل.
7. همه ما میمیریم. ناراحتی، استرس، خوشحالی، شادابی، نشاط، اعصاب خوردی، آسیب جسمی، مرض، درد، بیماری، سرخوشی، مستی.
فرقی داره مگه؟
همه ما می میریم.
پس اگر قراره بمیری، برای چی ایستادی و نگاه می کنی؟
انتخاب هایی که کنار گذاشتی رو یه بار دیگه بررسی کن. حالا که قراره بمیری، باز هم از کنارش به همین راحتی رد میشی؟
بذار یه داستان بگم. یه داستان واقعی.
با مادرم حرفم شده بود و خیلی ازش دلخور شده بودم. خیلی. صبح مادرم رفت. بعد از ظهر بود که خونه بودم. سرم گذاشتم رو بالشت و با اعصاب خوردی و ناراحتی داشتم استراحت می کردم. همین که داشت چشمام گرم میشد و می خوابیدم، یهو یه صدایی مثل سوت شنیدم. انگار که مثلا سوپاپ زودپز باز شده بود. اما صدای خیلی وحشتناکی داشت. انگار یه زودپز خیلی بزرگ بود.
درست حدس زدم، لوله گاز ترکیده بود، و من فکر می کردم که لوله جلوی خونه ترکیده، چون خیلی صدای وحشتناکی داشت. سریع رفتم زنگ زدم 125. یه داداش کوچک هم داشتم و گفتم که الان اگر این لعنتی منفجر بشه چیزی از این خونه و دنیا نمیمونه، چون گاز کاملا توی منطقه پخش شده بود.
همین طور که داشتم خودم و داداشمو جمع می کردم، به این فکر کردم که اگر مردم، خدا با من چه رفتاری می کنه؟
آیا واقعا ارزشش رو داشت که اینطور بیخودی با مادرم بد صحبت کنم؟
آیا فرصت عذرخواهی از مادرم رو دارم یا نه؟
حالا که قراره بمیرم، همه چیز بی ارزش شده بود. تمام جبهه گیری ها، تمام تنبلی ها، تمام اعصاب خوردی ها، تمام دلیل های بیخودی، تمام حرف های بیخودی، همه دود شد. من واقعا عوض شدم. به شدت. تو چند دقیقه فقط.
میترسیدم فرار کنم تو کوچه به داداشم گفتم برو طبقه بالا و نیا پایین و در رو باز کردم و پریدم تو کوچه چون فکر می کردم لوله داره بالای در نشت می کنه.
بعد دیدم که لوله خونه همسایه روبرویی ترکیده.
خلاصه به خیر گذشت و گاز رو از لوله اصلی قطع کردن.
وقتی مادرم برگشت دستش رو بوسیدم و ازش عذرخواهی کردم و من از اون به بعد عوض شدم.
مرگ، اگر برای آدم جدی شد، خیلی روش تاثیر میذاره.
8. دست از اثبات کردن خودت به دیگران بردار. تو نیازی به ثابت کردن خودت نداری. ثابت کردن خودت به دیگران یعنی تو خودت رو باور نداری. چه فرقی می کنه که کسی بدونه تو فلان هستی، تو بهمان هستی. تو این شکلی هستی. تو این رو بلدی.
چه اهمیتی داره؟
خودت باش. .
تلاش برای اثبات کردن خود، همیشه به دیگران این امکان رو میده که تو رو کنترل کنن.
9. دست از التماس دیگران بردار. دست از راضی کردن دیگران بردار. اگر دست برنداری، روزی میرسه که دیگه خودت نیستی. رفتاری که نشون میدی، یه اجبار تلخه، و تمام شدنی هم نیست.
10. چشم انداز داشتن خوبه. اما تنها چیزی که اهمیت داره، لحظه و "حال"ـه. Live in the present.
درباره این سایت